Sinema: Bir Öteki Perde, Bir Başka Pencere

Akşam olmuştur, usta gider, dükkan camında fiyakalı ledlerden rengarenk bir gökyüzü yaratılmıştır.  İç ışıkları kapatır elektrikçi çırağı. Teybin “play” tuşuna basar, “Müslüm Gürses” bir şeyler söylemektedir. Ne söylediğini bilemeyiz, o onların arasındadır. İkinci kattaki bir daireye bakar sürekli çırak. Tül perde arada kıpırdar, bazı gölgeler belirir, biri saçlarını toplar, gayet ev halidir, ancak çırak bambaşka bir haldedir… Dokunma duyusu biraz içerlere kaymıştır. Perdeden her gölge belirişte, her ses, her tıkırdayış dokunur oraya, ya da deler… Çok arabesk sandığınız şeyler o dünyadan tanımlanamasa da tarifi ileri derecede imgesel bir şeydir.

Read Full Post »

İletişimin Resmi Olmayan Tarihi

Biz yek tasarım limonata rezervuarlarını belediyenin dağıttığını sanırken, bir dondurma makinesi markası sanki kamu üretimi gibi yayılmış, reklamdan çıkıp, otomatik algıya dönüşmüştü. Böyle bir dönemde, reklam diye televizyonda komik tanıtımlar izliyorduk ve bankerler de yeni gelişen para piyasalarının güvenilir ajanlarıydı. Televizyon yayını siyah beyaz iken, büyük şehirlerde binaların üstlerine büyük renkli resimler vardı; “Bira reklamları”. O da zaten meyhaneye gidecek adamın hiç bakmadığı ve baksa da etkilenmediği bir şeydi, hedef kitle değildi ki, adam zaten güzel içiyordu!

Read Full Post »

Garip Bir Çağrı

“Hüseyin Karabey” için sistem tıkır tıkır çalışıyordu aslında, ilk filmi Kültür Bakanlığından güzel bir destek aldı (başka fonlar da vardır ama araştırmadım). Film bütün dünyayı dolaştı. Yani işler yolunda görünüyordu. Ancak birden ne olduysa, kendi tabiri ile “politik” nedenlerden dolayı destek bulamadığını söyledi. Meğer 3 kez sistemden talep edilen yardım kendisine bir türlü akamamış, sorun buymuş. Hüseyin Karabey’de alarmlar çalmış, ancak sistem yönetmenin şahsında bir kriz olduğunu düşünmemiş. Belki de bu film gereğinden fazla uzadığından, zamanın ruhunun gerisinde kalmıştır!

Read Full Post »

“Entelköy Efeköy’e Karşı”: Kim Kime Karşı?

“Sarıkeçilliler: Son Göçerler” belgeselinin de danışmanlığını yapan Pervin SAVRAN’ın (Pervin Ana) filmin galasında başına gelenleri ve tavrımızı daha filme gelemeden “Entelköy Efeköy’e Karşı Galasında Yaşananlar: Çatışmanın Kuruluşu!” başlıklı yazımızda vurgulamıştık.

Ve daha o günlerde Pervin Ana ile Yusuf YAVUZ’un yaptığı bir söyleşide; Pervin Ananın filmin adından yayılan ve sıklıkla vurgulanan “son göçerler” tanımına tepki gösterdiği, “son göçerler değiliz, sonsuza kadar göçeceğiz” dediğini biliyoruz. Yine de bir kültürü kayıt altına alma konusundaki hakkını yemeyelim ama “Sarıkeçilliler: Son Göçerler” belgeseli adında bir “kaşiflik”, son noktayı koyan adam tavrı mı var diye düşündük. Burada da bakış açısındaki eksiklik netleşiyor. Yani suda var olan bir balığa “son yüzerler” deyip romantikleşmek gibi bir şey bu. Neyse!

Read Full Post »

Karışık Kebap (Mixed Kebap)

“Mixed Kebab” filminde, senaryonun tutarsızlıklarına, entrikaların olağanın dışı bir akış yarattığına, karakterlerin kartonlaştığına kafadan koskoca bir sıfırı yapıştırıp hemen başka bir şeyden bahsedeceğim. Oryantalizmden.

Filmde kör babası ile birlikte kalan ve Belçika’ya gitmek için can atan, bunun için her tür dolandırıcılığa ve çakallığa hazır bir köylü genç kız, kökten dincilerin eline düşen kardeş, homoseksüel ağabey, akraba evliliği, Osmanlı tokadı, Belçika’da onlarca Türk bayrağı asılmış bir kıraathane ve köyünde kahveye Türk kahvesi diyen bir Türk babası bulunmakta. Türkiye’yi bunlardan anlamak zorundasınız… Ancak dahası yönetmen olarak Belçikalı “Guy Lee Thys” ismini görünce daha da şaşırdım buna. Kesinlikle orada yaşayan Türk asıllı bir yönetmenin filmi demiştim izlerken. Neden mi? Bu özensizliği sadece oralarda yaşayan Türklere yakıştırmıştım nicedir.

Read Full Post »